هاکنی به آی‌پدش نگاه می‌کند و روی صفحه پرنور آن نشانه‌ای می‌بیند که زمانه در حال تغییر است، تغییری پرسرعت. البته او، به هیچ وجه، تنها کسی نیست که این موضوع را حس کرده است؛ ولی زاویه هاکنی غیر عادی است، چون هنرمند است. مثل دوست زندانی‌اش در آمریکا که فکر می‌کرد کتاب مرجع درباره معماری تاریخ جهان است، هاکنی هم ورق خوردن تاریخ را ـ حداقل تا بخشی ـ از طریق کنش تصاویر می‌بیند. بسیاری ایده‌ها را نیروی محرکه تغییر جهان بشری می‌شمارند؛ دیگران فناوری یا اقتصاد. هاکنی بر نقش ترسیم و نمایش تأکید دارد. می‌گوید مردم تحت تأثیر نه فقط خود واقعیت، بلکه شدیداً تحت تأثیر بازنمایی مجازی از آن و در نتیجه برداشت و تفسیر آن هستند.

صفحه ۲۱۰