ما آدم ها عموماً جهان را با دیدگاه‌های متعارض تجربه می‌کنیم. چه بسا شغل یا دین آدم از جهتی پراهمیت و رضایت بخش به نظر برسد، ولی از منظری دیگر کسالت بار یا مسخره. یا شاید دوستی از یک جهت آدمی خرفت به نظر برسد و از منظری دیگر عاقل و هوشیار. وقتی بخواهیم هم زمان هر دو نگرش را داشته باشیم ممکن است بی قرار و مضطرب شویم؛ این موجب تشدید کشمکش بین قضاوت‌ها و ارزشه‌ایمان می‌شود و باعث میشود برای در پیش گرفتن زندگی ای هدفمند و مفید دچار تزلزل شویم.

 با این حال، بنا به استدلال جنیفر چرچ در این کتاب، کشمکش درونی نه فقط می تواند چاله چوله ای در مسیر رفع کشمکش بلکه چیزی مفید باشد. کتاب حاضر به شرح چند گونه از «دوپارگی‌های ذهنی» یا تردیدهایی می پردازد که مطلوب اند، و توضیح می‌دهد چرا و چگونه باید این کشمکش‌ها را زنده نگاه داشت. چرچ به برخی نگرش‌های رایج درباره هویت نگاهی انتقادی می اندازد، از جمله این باور معمول درباره روایت‌های زندگی که بر اساس آن زندگی آدمی باید همچون داستانی «معنی داشته باشد». او در عین حال به بررسی این می پردازد که چگونه همدلی می‌تواند به هنگام دو دلی و تردید به کمکمان بیاید و چگونه اشکال متفاوت طنز و خنده قادرمان میسازد از دو دل بودن به نفع خود بهره بجوییم. دست آخر چرچ نشانمان می‌دهد پذیرفتن واقعیت نیکوست، اما گاهی قوه تخیل میتواند یاری مان کند.