از جالب توجه ترین اسناد در خصوص این مذاکرات نامۀ مورخ 5 دسامبر سالِ 1930 م وزیر مختار انگلیس در تهران است به هاول نامی که ظاهراً از مسئولانِ حکومت هندوستان بوده است. در نامه دو نکته در خور توجه خاص به نظر می‌رسد: اول اعتماد و پشت‌گرمی نویسنده به نرمش تیمور‌تاش در مقابلِ سرسختی و سخت گیری فروغی (وزیر خارجۀ وقت)؛ دوم پیش‌بینی این که تیمورتاش ممکن است از صحنه سیاست ایران خارج شود و نتواند از پشت پرده جریان مذاکرات را هدایت کند.

صفحه71