گاری به دور از عشق‌های زودگذر لندن، ساعت‌های طولانی را به نظارۀ دقیق آسمانی می‌گذراند که گروهی از همرزمان درست در عمق آن پرواز کرده‌اند. هر کس در انتظار خلبانانی می‌نشیند که روز پیش به فرمان جنگ به مأموریت رفته‌اند و این ساعات با دلهره و نگرانی سپری می‌شوند. به محض این‌که هواپیماها در افق دیده می‌شوند، به شمارش آن‌ها می‌پردازند. تعداد رفتگان فزونی می‌یابد و غالباً دوستان قدیم که از آفریقا با هم به این پایگاه آمده‌اند با نگاه به عمق آسمان به تخمین می‌پردازند: چند نفر از آن‌ها زنده مانده‌اند؟

صفحه 37