زندگی یک سفر است. ما نیمۀ اول زندگی را صرف می‌کنیم تا بدنمان را کشف کنیم و بدانیم چه کارهایی از آن برمی‌آید و وقتی این قابلیت‌ها را کشف می‌کنیم، در نیمۀ دوم زندگی شاهد زوال توانایی‌های بدنمان هستیم. بخش اعظم آنچه ما از بدنمان می‌فهمیم و یاد می‌گیریم از آن استفاده کنیم، در ماه‌ها و سال‌های اولیۀ زندگی‌مان به دست می‌آید. در ابتدای زندگی، نخستین نیاز ما خواب است. با فاصلۀ کمی نیرو و توانایی‌های حرکت پیدا می‌کنیم و می‌توانیم صورت انسان‌ها و صدای مادرمان را تقریباً از همان بدو تولد تشخیص دهیم. کم‌کم یاد می‌گیریم چیزها را در دست بگیریم، بنشینیم و بخزیم. در یک‌سالگی میتوانیم راه برویم و ساده‌ترینکلمان را بگوییم.

این کارگاه ما را به ماه‌های اولیۀ تولد بازمی‌گرداند تا سفر زندگی را آغاز کنیم.

صفحه 67