کتاب چگونه ویتگنشتاین بخوانیم

پاک کردن فلسفه در سه کلمه

شاید این کتاب را تنها کسانی بفهمند که خودشان پیشاپیش به اندیشه های بیان شده در آن ــ یا افکار مشابه – فکر کرده اند. از این رو این کتاب، کتابی درسی نیست. اگر کتاب برای کسی که آن را با فهم بخواند، لذتی به همراه داشت به هدفش نائل شده است. کتاب با مسائل فلسفه سروکار دارد و به اعتقاد من نشان میدهد که شیوه ی صورتبندی این مسائل بر بدفهمی منطق زبانمان مبتنی است. کل منظور کتاب می‌توانست تا حدی بدین گونه تلخیص شود: آنچه را اساساً بتوان گفت، میتوان به وضوح گفت؛ و هر آنچه را نمی توان درباره اش سخن گفت، باید درباره اش خاموش ماند.

از این رو این کتاب برای اندیشه یا نه برای اندیشه، بلکه برای بیان اندیشه ها مرزی ترسیم می‌کند، زیرا اگر قرار است برای اندیشه مرزی ترسیم شود، باید بتوانیم به هر دو سوی این مرز بیاندیشیم (لذا باید بتوانیم به به آنچه نمی توان اندیشید بیاندیشیم.)

لذا، این مرز فقط در زبان می‌تواند ترسیم شود و آنچه خارج از این مرز قرار می گیرد، مطلقاً مهمل خواهد بود.