شهر زادگاه گرت هوفمان، پس از جنگ جهانی دوم جزو مناطق تحت اشغال روس‌ها بوده است. در همین ایام حین تماشای فیلمی از سروصدای دیگر بچه‌ها عصبانی می‌شود و فریاد می‌زند که بس است و همین فریاد تعبیر سیاسی می‌شود و او به خاطرش یک ماه به زندان روس‌ها می‌افتد و متعاقب آن از مدرسه اخراج می‌شود و ادامة تحصیلاتش را به‌صورت خصوصی نزد یکی از معلم‌های همان مدرسه می‌گذراند. تا اینکه گرت هوفمان در سال ۱۹۴۸ به مادر و ناپدری‌اش در لایپزیگ می‌پیوندد و در مدرسة زبان‌های خارجی آنجا پذیرفته می‌شود. یک سال بعد آزمون‌های زبان روسی و انگلیسی را با نمرة بسیار خوب پشت سر می‌گذارد. اواسط تابستان ۱۹۵۱ به آلمان غربی می‌گریزد و ساکن فرایبورگ می‌شود. او تا سال ۱۹۵۷ در همانجا ادامة تحصیل می‌دهد. همکاری به‌عنوان دستیار برنهارد گوتمان (۱۹۵۹-۱۸۶۹) مورخ نابینا و ناشر و داستان‌نویس از گرانبهاترین تجربیات آن سال‌هایش است. شاید این تجربه در نگارش داستان بلندِ سقوط کوران بی‌تأثیر نبوده است. هوفمان در این اثر به ماجرای خلق تابلویی با همین نام از پتر بروگل نقاش می‌پردازد. گرت هوفمان جوان برای گذران زندگی در فرایبورگ شروع به نوشتن نمایشنامه‌های رادیویی برای رادیوی آلمان غربی (WDR) می‌کند. با اینکه از سرآمدان این رشته از ادبیات نمایشی می‌شود، نوشتن نمایشنامه‌های رادیویی ارضایش نمی‌کند و بعدها مخاطبان آن را جامعه‌ای مطلقة غیرادبی می‌نامد.