از سالی پیش از انقلاب تا سال‌ها پس از آن، هنری که بیش از دیگر هنرها رشد کرد و قوام یافت و تناور شد، و نسل‌نویی از هنرمندانش را پرورش داد، عکاسی بود. عکاسی نخست از رهگذر پاگیری و پیروزی انقلاب تولّدی نو و اهمیتی تازه یافت، و دو سال پس از آن، با آغاز جنگ بزرگی که بر سرِ مردم ما آوار شد، این عکاسی بود که بَرَنده بود، و سرعتِ بالندگی و آفرینندگی‌اش شتابی چنان یافت که گویی تجربه‌ی ده ساله را در یک سال و پختگیِ صد ساله را در ده سال کسب کرد. من در این کتاب بر آن بوده‌ام که امکاناتِ پُرشمارِ خوانش و تفسیر و تأویل عکس را معرفی کنم و به خواننده‌ی کتاب و بیننده‌ی عکس یادآور شوم که با اوست که عکس معنا و مفهوم و هویت می‌یابد. پس، دُرست‌تر آن است که کتاب را در بردارنده‌ی راه‌هایی برای کشفِ شیوه‌های شخصیِ خوانش و تفسیر و تأویل عکس بنمامم. 

یاداشت مولف