سه نمایشنامه ی عروسکی، نتیجه ی مشاهده ی از نزدیک تمرین ها و برخی اجراهای این متن‌ها - نه واقعاً با عروسک ها - که با بازیگران زنده و برای صحنه است. عروسکها [١٣٤١] و غروب در دیاری غریب [١٣٤١] و قصه ی ماه پنهان [١٣٤٢] که با مواد و مصالح نمایش سنتی خیمه شب بازی ولی با مضامین و زبانی ضد آنها - و معناً غیر عامیانه و با اندیشهای معاصر - نوشته شده بود، گاه در پیچیدگی و تلخی و تیرگی تا جایی پیش می رفت که شاید نمایش عروسکی طاقت آن را نداشت. در بازنگری اش نویسنده کوشیده آنها را تا جایی که می‌شود از سیاهی بیرون بیاورد و در آنها رنگ بیشتری بیامیزد و آنها را برای تماشاگر احتمالی اجرای زنده با عروسکی اش سبک تر روشن تر و دوست داشتنی تر کند.