ایکیگای ما بسیار شبیه به گزاره تغییر است. عنصری پایدار که همواره با ماست و بسته به مراحل مختلف زندگیمان دگرگون می شود. دلیل بودن ما در هفتاد سالگی همانی نیست که در پانزده سالگی به آن توجه داریم. بسیار ضروریست که با ایکیگایمان در هر مرحله از عمر هماهنگ و همسو باشیم، وگرنه گویی احساس می کنیم از مسیر درست زندگی مان منحرف گشته ایم و نیروهای بیرونی کنترل زندگی هر روزه مان را در دست گرفته اند.
ایکیگای ما همچون امواج رادیوست؛ هر چه بهتر به آن گوش فرادهیم بیش تر احساس خواهیم کرد که زندگیمان معنادار شده است.

صفحه 10