عکس هم تصویر واقعیت است هم تفسیر آن. مساعی متفکران برای اثبات این دو ویژگی محور مباحثات این کتاب است. پیشگامان نظریه‌ی عکاسی جنبه ی تصویرگری واقع گرایانه ی آن و پیشتازان فلسفه ی عکاسی جنبه ی معرفت شناختی عکاسی را مهم می دانستند. اما نظریه‌ی نوین عکاسی می‌کوشد نشان دهد که عکس علاوه بر حقیقت نمایی، می تواند محمل خیال پردازی نیز باشد. فلسفه‌ی عکاسی تلاشی است برای حفظ جایگاه یگانه‌ی عکاسی در میان سایر هنرها و درعین حال اثبات توانایی‌های آن در آفرینش تصویری فراسوی چارچوبهای مکانیکی و خودکار و بهره مند از خلاقیت هنری تشریح دیدگاه راجر اسکروتن دربارهی ناتوانی عکاسی از بازنمایی به سبک نقاشی و نقدهای وارد بر آن، تبیین نظریهی کندال والتون دربارهی شفافیت عکس و ترسیم چشم اندازی از جدیدترین نظریه های فلسفی به منظور بازتعریف عکاسی از موضوعات محوری این کتاب است. براساس نظریه‌ی نوین عکاسی، عکس را نه همچون یک تصویر، بلکه باید فرایندی در نظر بگیریم که صرفاً به تأثیر پرتوهای نور بر سطح حساس خلاصه نمی‌شود و همین فرایند پردازش عکس عرصه‌ی شکوفایی خلاقیت عکاس است. نویسنده برای ایضاح مطالب نظری پیوسته از آثار عکاسان نامدار تاریخ عکاسی یاری می گیرد و نشان می‌دهد که گرچه عکس ها برای نگریستن خلق می شوند، اندیشه‌ی نهان در آنها نیز به همان میزان شگفت انگیز است.