مقدمه مترجم 

در دوران «وحشت بزرگ» استالینی میلیون‌ها نفر دستگیر و اعدام شدند. قربانیان طیف گسترده و متنوعی را شامل می‌شدند؛ از سیاستمداران و نظامیان تا دانشمندان و اساتید دانشگاه، هیچ خشی از جامعه نبود که از گزند یورش خونین استالین در امان بماند. اهالی فرهنگ و هنر نیز به دلیل حساسیت کارشان در زمره قربانیان بودند. بیش از دو هزار نویسنده قربانی سرکوب استالین شدند. ادبیات که تا پیش از این ابزاری برای التذاذ روحی و معنوی و آگاهی بخشی بود، ناگهان به خون کشیده شد. نویسندگان بی‌رحمانه سلاخی شدند. سرکوب فقط به زندان و اعدام منحصر نمی‌شد. بسیاری از فرط نومیدی و ترس، برای همیشه کار ادبی را کنار گذاشتند. عده‌ای خودکشی کردند. عده‌ای از گرسنگی و فقر مردند. البته رژیم تعدادی نویسنده و هنرمند مدیحه پرداز در اختیار داشت که این نیز وجهی سرکوبگرانه داشت. شماری از این مدیحه پردازان، نویسندگان و هنرمندان بالقوه مستعدی بودند که صرفاً برای زنده ماندن مجبور شده بودند استعدادهای خود را سرکوب کنند و به ابزاری تبلیغی در دست رژیم تبدیل شوند. بایگانی ادبی پلیس مخفی حکایت همین دوره تلخ و خونین است؛ حکایت شناعت و جنایت یک رژیم مستبد و حکایت دروغ گویی‌های وقیحانه. ویتالی شنتالینسکی، نویسنده کتاب، یک شاعر روس زاده سیبری است.