ایده تربیت، شروع مهمی برای غم و غصة بسیاری از والدین و به‌خصوص برای مادران است. این غصه ریشه «دعواهای بی‌پایان مادران» است. اگر شما این ایده را بپذیرید که تربیت نوعی کار است، آن وقت باید بین این کار و کارهای دیگر (مثل شغل) دست به انتخاب بزنید. مادرها به‌خصوص در این مورد که هم در مادری و هم در شغلشان موفق باشند، به‌شدت حالت تدافعی گرفته و دچار این تناقض می‌شوند که آیا می‌شود هم والد موفقی بود و هم در مشاغل دیگر موفق بود؟ و غالباً حس می‌کنند که مجبور شده‌اند بین مسأله مهم مادر بودن و یا پیشرفت شغلی یکی را انتخاب کنند. گرچه همین چالش‌ها پدران را هم شدیداً تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، ولی آنها کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.