آصف بیات از پژوهشگران پیشگام مطالعات خاورمیانه چشم اندازی جدید از بهار عربی و معنای انقلاب پیش رویمان می‌گذارد.

از منظر سیاست انقلابی بهار عربی شاید تلاشی بی شر به نظر برسد. در تونس، نقطه شروع موج اعتراضات، و در مصر و کشورهای حوزه خلیج فارس تغییر رژیم هرگز به تمامی صورت نگرفت. با این حال بهار عربی اگر در برهم زدن ساختارهای حاکم ناکام مانده باشد، در مزارع ، کارخانه ها بازارها، مدارس و البته در قلمرو خانواده جنبشی تحول آفرین بوده است.

| او با در هم آمیختن پژوهش عملی، مصاحبه های میدانی و نظریه اجتماعی در قالبی روشن و یکپارچه نشان می‌دهد فعالیت های انقلابی در مصر و تونس زندگی روزمره را از اساس دگرگون کرده است. زنان، جوانان تهی دستان و گروه های اجتماعی در حاشیه با حرکت در جهت برابری و آزادی به بهار عربی اعتبار بخشیدند. به علاوه، بهار عربی کارگران را هم توانمند تر ساخته: طی سال‌های اعتراض فقط در مصر بیش از هفتصد هزار کشاورز توانستند اتحادیه تشکیل دهند. فعالیت‌ها و جنبش های کارگری برای طیف وسیعی از مردم رفاه مادی و پیشرفت‌های ملموسی به ارمغان آورد و هنجارهای فرهنگی و سیاسی جدیدی ایجاد کرد که نیروهای ارتجاعی دیگر نمی توانند به راحتی آن را نادیده بگیرند و اگر خواهان نابودی اش هستند باید بیش از اینها هزینه دهند.

| به تعبیر بیات بهار عربی الگویی است از یک جنبش «اصلاحی انقلابی»، یعنی انقلابی که به جای تغییر بنیادی منجر به اصلاحات میشود.

انقلاب را زیستن پژوهشی جامع و مفصل و فراخوانی مؤثر است.