اگر خوب دقت کنیم، کسی که همیشه بینا بوده اما از کاربرد یک شیء بخصوص بی‌خبر است بی‌گمان وضع بهتری دارد تا کسی که از کاربرد چیزی آگاه است، اما خودِ آن چیز را هرگز ندیده است. 

بانو، اگر برای نخستین بار یک روسری را به شما نشان دهند، آیا واقعاً فکر نمی‌کنید که آن شیء یک اثر هنری و ساخته‌ی دست فردی اندیشمند باشد؟ برای یک نابینای مادرزاد که برای نخستین بار قادر به دیدن می‌شود بسیار سخت است که اشیا را از هم تشخیص دهد و این سختی دوچندان می‌شود اگر آن اشیا اشکال بسیار متنوع و متفاوتی هم داشته باشند. اصلاً از کجا معلوم که نابینای یادشده شخصی را که جلو روی او بی‌حرکت بر صندلی نشسته اثاثیه‌ی منزل یا یک دستگاه تصور نکند؟ آیا بعید است که او خیال کند درختی لرزان در باد یک موجود زنده‌ی متفکر و متحرک است؟ بانو، چه چیزها که ما از حواس خود دریافت نمی‌کنیم! فکرش را بکنید: اگر ما چشم نداشتیم، امکان داشت به‌راحتی یک مجسمه‌ی مرمرین را انسان زنده‌ای صاحب تفکر و احساس بپنداریم.