شاعر ایران
چرا امیرهوشنگ ابتهاج را باید شاعری ملی بدانیم و نه شاعری توده‌ای؟

درگذشت امیر هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) بزرگ‌ترین شاعر زنده‌ی زبان فارسی بار دیگر نشان داد جامعه (مجازی) ایران از چه بحران‌های بنیادینی رنج می‌برد. بحران اخلاق، بحران آگاهی، بحران داوری‌های تند در فضای مجازی. بحران زنده باد و مرده باد که از خیابان به اینترنت و از گروه‌های چریکی به شبکه‌های اجتماعی منتقل شده است. بازماندگان حزب توده، سایه و حتی جنازه سایه را چنان مصادره می‌کنند گویی که لیبرال‌ها حق ندارند او را دوسـت داشته باشند و دیگران به خصوص نوپهلویست‌ها او را بلشویکی توده‌ای می‌دانند که شاهکارش؛ «سپیده» چون نسبتی با انقلاب اسلامی و رهبر آن یافت را باید به آب زمزم شست و شادی می‌کنند که با مرگ سایه بساط حزب توده از شعر فارسی برچیده می‌شود و مردم نوای بلند «ایران ای سرای امید» را فراموش می‌کنند.

محمد قوچانی

صفحه ۶

مشاهده و خرید نسخه‌های مجله آگاهی نو