مورخان هنر هیچ دسته بندی آماده ای ندارند که پرفورمنس را با دلایل قابل قبولی در آن بگنجانند. چرا که پرفورمنس همواره در لبه ی مرز رشته هایی مانند ادبیات ،فیلم، شعر، تئاتر ،موسیقی، معماری و نقاشی رشد کرده است و همچنین شامل ویدیو، رقص، اسلایدها و روایت می شود و یا توسط یک فرد یا یک گروه در خیابان‌ها، بارها، تئاترها، گالری ها یا موزهها اجرا می شود. پرفورمنس به عنوان مدیومی باز و مجاز با متغیرهای بی پایان همیشه هنرمندانی را جذب می کند که تحمل محدودیت های غالب فرمهای ثابت هنری را ندارند.