شستُف فیلسوف، مچالسکی منتقد و بیشتر خوانندگان روس جملگی بر آن‌اند که سبک یادداشت‌های زیرزمینی، به تعبیر شستُف، «بسیار عجیب» است. به توصیف باختيـن، «به عمـد زمخت» است هر چند «به پیروی از نوعی منطـق هنری.» بحثی مفصل پیرامون این موضوع این جا میسر نیست، اما می‌توانیم چند نکته‌ای پیرامون سبک ترجمه‌مان پیش بکشیم و به کیفیت‌هایی در متن اصلی اشاره کنیم که سعی کرده‌ایم، به خاطر همان «صرف لحن»، در ترجمه‌ی انگلیسی حفظ شان کنیم؛ چیزهایی که در ترجمه‌های پیشین از دست رفته‌اند. هر چند مرد زیرزمینی فلسفه بافی را دوست دارد، فایده‌ای در استفاده از عبارت‌های فلسفی نمی‌بیند. هر جا چنین لغت‌هایی انتخاب می‌کند برای مسخره کردن آنهاست، وگرنه افکارش را با صریح‌ترین و حتی خام‌ترین عبارت‌ها بیان می‌کند. نمونه‌ی آن استفاده‌اش از لغت غیر معمول «khoteniye» است، اسم مصدری که از «khotet» (خواستن) حاصل شـده اسـت. این لغتی است ساده و اساسی که به شکلی غریزی و بی‌واسطه دم دست است.