همان‌طور که دیدیم، پول، به معنای دادوستد است. به بیانی دیگر، پول، یک وسیله است. شاید این‌طور به‌نظر نرسد، اما این موضوع بسیار مهم است، چون این مفهوم دو سوال مهم را مطرح می‌کند: اول، پول به چه معناست؟ دوم، چه‌طور می‌توان به روشی موثر از پول استفاده کرد و درنهایت به موفقیت دست یافت؟

ساده‌ترین پاسخ برای این سوالات این است که من پول بیشتری می‌خواهم تا از طریق آن به اتومبیل، خانه، مسافرت، همسر، مقام و عشق دست یابم. این‌ها چیزهایی است که مرا خوشبخت می‌کند.

اما براساس نظریه‌ای معروف، هرچه مقدار پول افزایش می‌یابد، از میزان خوشبختی کاسته می‌شود.

همان‌طور که می‌بینید به محض آنکه افراد از بی‌پولی به مقدار متوسطی از پول می‌رسند، میزان خوشبختی‌شان نیز افزایش می‌یابد. بعد در نقطه‌ای مشخص، این نمودار به جای آن‌که سیر صعودی داشته باشد، در خط مستقیم امتداد می‌یابد.

این نتیجه نباید باعث تعجب ما شود. وقتی درباره‌ی خوشبختی حرف می‌زنیم، چه مفهومی در ذهن‌مان شکل می‌گیرد؟ احتمالا مفهومی مرکب از آسایش و امنیت. پول، واقعیتی است که ارتباط ما را با این احساسات کم می‌کند.

با پول می‌توانید چیزهایی را به‌دست آورید که به شما آرامش می‌‌دهد؛ مثل اقامت در هتلی مجلل یا کلبه‌ای در حومه‌ی شهر؛ اما خیلی عوامل دیگر نیز باعث آرامش ما می‌شوند؛ مانند احساس خوب، روابط پایدار، انجام دادن تمرینات ورزشی، داشتن باورهای مذهبی، گوش دادن به موسیقی که باعث استحکام رابطه‌ی ما با پول نمی‌شوند.

پول با شادابی در ارتباط است. با آن می‌توان لباس، نوشیدنی، فرش، بلیت هواپیما به مکانی زیبا و دور را خرید. با این حال، شما به‌خوبی می‌دانید که مردم حتی با داشتن این چیزها، باز هم احساس ناراحتی و افسردگی می‌کنند.

اگر به توضیح بیشتری نیاز دارید، باید بگویم که با پول می‌توان همه چیز خرید، اما پول باعث آرامش و شادابی نمی‌شود. درواقع، ما باید بپذیریم که با پول نمی‌توان خوشبختی را خرید.