پیوند میان هنر و اخلاق پیوندی ست کهن، پیچیده و دیرپا، عموم بحث‌های مربوط به ارتباط میان هنر و اخلاق با چنین قولی آغاز می شوند (ویراستاران انگلیسی کتاب حاضر نیز مقدمه خود را با چنین گفته ای آغاز کرده اند). این گفته، البته، از فرط تکرار حکم گفته ای کلیشه ای را یافته است ( نظیر تعریف فلسفه بر پایه ریشه لغوی آن که مباحث عمومی فلسفه غالباً به آن ابتدا می کنند). کلیشه ها، اما، حامل واقعیتند، واقعیتی که به اعتبار پایداری آن باید محل اعتنا باشد. وانگهی، کلیشه و بیان کلیشه وار ـ اگر در هنر، که قاعدتاً عرصه نوآوری ست، قدر و منزلتي ندارد ـ در مباحث نظری، و به ویژه آموزشی، که هدف عمدتاً تثبیت بیشتر صـدق گزاره های علمی و تجربی است، ابزاری است که لامحاله به کار می آید.