کتاب همراز
قبل از خرید کتاب همراز بخوانید
نامه‌هایی مرموز و بی‌امضا از راه می‌رسند و داستانی از گذشته‌های دور، پیش از جنگ جهانی دوم را روایت می‌کنند. کتاب همراز، رمانی پرتعلیق از هلن گرمیون است که نشان می‌دهد چگونه رازهای پنهان گذشته می‌تواند زندگی آرام امروز را به چالش بکشد و همه چیز را دگرگون کند.
درباره کتاب همراز
داستان در پاریس دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی اتفاق می‌افتد. زنی به نام کامیل، به طور ناگهانی نامه‌هایی طولانی و ناشناس دریافت میکند که روایتی از سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم را بازگو می‌کنند. کامیل در ابتدا تصور میکند این نامه‌ها به اشتباه برای او ارسال شده‌اند، اما با رسیدن نامه‌های بعدی، به تدریج درگیر داستانی رازآلود میشود که او را به تردید می‌اندازد.
خواندن کتاب همراز به چه کسانی پیشنهاد میشود؟
- علاقه‌مندان به رمان‌های رازآلود و پرتعلیق
- خوانندگان ادبیات معاصر فرانسه
- کسانی که به داستان‌هایی با روایت نامه‌نگارانه علاقه‌مندند
- دوست‌داران داستان‌هایی که گذشته و حال را به هم پیوند می‌زنند
معرفی نویسنده: هلن گرمیون
هلن گرمیون در این رمان، داستانی جذاب و رمزآلود خلق کرده است که خواننده را تا آخرین صفحه با خود همراه میکند. این اثر با ترجمه‌ی انوشه برزنونی توسط نشر ماهی منتشر شده است.
جملات کتاب همراز...
«روزی نامه‌ای به دستم رسید. نامه‌ای طولانی و بدون امضا. اتفاق مهمی بود، چون هیچ وقت در زندگی‌ام نامه‌های زیادی به دستم نمی‌رسد. صندوق نامه‌هایم همیشه لبریز بود از آگهی‌های تبلیغاتی گوناگون که به من خبر می‌داد دریا گرم است یا برف خوبی باریده. برای همین زیاد سراغش نمی‌رفتم. معمولاً هفته‌ای یک بار یا اگر غصه‌دار بودم دوبار در لحظاتی که امید داشتم نامه‌ای بیاید و زندگی‌ام را زیر و رو کند... بعد مادرم مرد و چه چیزی بیشتر از این می‌تواند زندگی‌ات را زیر و رو کند؟ مرگ مادر... دیگر چه می خواهی؟»
چرا خواسته بودم مسیر جریانات را تغییر بدهم؟ دور اتاق آنی راه می‌رفتم. سخت احساس گناه می‌کردم. همه چیز تقصیر من بود. چرا نامه‌اش را برای اوژنی نخوانده بودم؟ اما این اتاق کوچک‌تر از آن بود که پشیمانی عظیمم را در خود جای دهد و من نتوانسته بودم به آنی اعتراف کنم. تازه پیدایش کرده بودم و تاب از دست دادن دوباره‌اش را نداشتم، یا تاب رنجاندنش را. سه سال تمام ندیده بودمش.
حتی همین مدتی که رفته بود کلیدها را پس بدهد هم دلم را آشوب کرده بود.
صفحه 54
