فردیت، اصطلاحی است که یونگ آن را خلق کرد. این اصطلاح دربرگیرندة نگرش اصلی یونگ است. فردیت‌یافتگی به معنای فردگرایی (تک‌روی) و خودشیفتگی نیست بلکه فراخوانی است برای آنکه تا جایی که می‌توانیم در طول زندگی‌مان بر روی این کره خاکی کامل شویم. فراتر از خودشیفتگی که تنها می‌تواند یک نگاه افراطی به خود باشد، باید از خود بپرسیم: «چه چیزی می‌خواهد از طریق من در این دنیا تجلی یابد؟» این سؤال فراخوانی است برای انجام وظیفه، و تنها سؤالی است که تا ابد با ماست و به ما زنهار می‌زند که آیا زندگی‌مان را صرف چیزی می‌کنیم که شکوه و ژرفای روح‌مان را تقلیل می‌دهد، یا صرف انجام وظیفه‌ای می‌کنیم که برای آن به این جهان آمده‌ایم.