پیش گفتار

تراژدی منحصراً پدیداری آتنی است. هیچ دولت شهر یونانی دیگری نقشی در شکل گیری تراژدی نداشت. البته بسیاری از بنیادهای آیینی و نمایشی آن را می‌توان در تبس، کورینت و مگارا جست و جو کرد، اما آنچه امروز از تراژدی در دست داریم، شکل قطعی خود را، از مقدمه تا مؤخره، در آتن به دست آورد. بنا بر این وقتی از تراژدی یونانی سخن می‌گوییم در واقع داریم تنها و تنها از تاریخ تراژدی در دولت شهر آتن سخن می‌گوییم، و البته منظور ما از تراژدی منحصراً تراژدی‌های قرن پنجم پم است، نه شبه تراژدی‌هایی که پس از آن نوشته شدند، زیرا چنان که در تمام این رساله به تفصیل خواهیم گفت، اصلی ترین دلیل این انضمام زمانی و مکانی بستگی تام و تمام تراژدی به دموکراسی قرن پنجم پ‌م است. در واقع باید تراژدی را بیانیه‌ای در باب دموکراسی قرن پنجم پم دولت شهر آتن دانست. بنا بر این تراژدی برای ما و در این رساله تنها و تنها تراژدی آتنی قرن پنجم پ‌م خواهد بود و بعداً در خود کتاب خواهیم گفت که تراژدی در مقام تراژدی تنها همین پدیدار تاریخی است و تراژدی رومی، البزابتی و فرانسوی یا تراژدی مدرن تنها یک اغتشاش اصطلاح شناختی است و آنها را باید درام تراژیک دانست، نه تراژدی.