الوار آلتو زمانی استدلال آورد که آنچه در معماری اهمیت دارد این نیست که بنا در روز باز شدن چگونه به نظر می‌رسد این است که سی سال بعد زندگی در آن چگونه است. در این کتاب معمار و منتقد رابرت مکارتر به طور متقاعد کننده‌ای استدلال می‌آورد که تجربه فضای داخلی نقطه عزیمت ناگزیر طراحی است و اینکه کیفیت این تجربه تنها وسیله شایسته ارزیابی کار پس از ساخته شدن است. 

اغلب احساس می‌کنیم که معماری و مکانها و فضاهایی که می‌سازد را از طریق نگریستن به عکس‌های چاپ شده یا آنلاین بنا می‌شناسیم مکارتر مدعی است که ما واقعا نمی‌توانیم تکه‌ای از معماری را بشناسیم بی‌آنکه در فضاهای آن ساکن شویم و اینکه نیاز داریم با وسواس معاصر نسبت به دیدها و فرم‌های بیرونی مقابله کنیم او در جست‌وجوی این است که چگونه فضای داخلی بخش جدایی ناپذیری از توسعه معماری مدرن از اواخر قرن نوزدهم تا امروز بوده است و بررسی می‌کند که چگونه معماران فضای داخلی و تجربه‌های آن را در فرایندهای طراحی‌شان به کار گرفته‌اند و رویکردهای سنتی‌تر به ترکیب را به طور بنیادی دگرگون کرده‌اند.