طبق نقشه، قرار بود تا زمانی که از حصار رد نشده‌اند شین جلو باشد. اما او سُر خورد و با زانو روی ردپای یخ‌زده نگهبانان افتاد. در نتیجه، ابتدا پارک به حصار رسید. زانو زد و دست‌ها، سر و شانه‌هایش را از بین دو ردیف پایینی سیم رد کرد.

چند ثانیه بعد، شین جرقه‌هایی دید و بوی گوشت در حال سوختن به مشامش رسید. بیشتر حصارهای الکتریکی که برای اهداف امنیتی ساخته می‌شوند، متجاوزان را با یک ضربه‌ی دردناک اما بسیار کوتاه جریان الکتریسیته به عقب می‌رانند. آنها برای کشتن طراحی نشده‌اند بلکه هدف‌شان ترساندن حیوانات و انسان‌هاست اما حصارهای الکتریکی کشنده از جریان الکتریسیته مداوم استفاده می‌کنند که می‌تواند فرد را روی سیم‌ گیر بیندازد چون ولتاژ بالا باعث انقباض غیرارادی عضله، فلج شدن و مرگ می‌شود.

قبل از اینکه شین بتواند سرپا بایستد، پارک از حرکت افتاده بود. احتمالا تا آن موقع مرده بود. اما وزن بدنش سیم زیری را پایین کشید، به زمین برفی چسباند و فاصله کوچکی در حصار ایجاد کرد.

صفحه ۱۳۲

مروری بر کتاب فرار از اردوگاه ۱۴ نوشته‌ی بلین هاردن را در وبلاگ آوانگارد بخوانید.