دوستی

دوستی‌ها، مانند رابطه همسران، جایی است که ما فرصتی برای تقویت رشد یکدیگر و تأیید یکدیگر در اختیار داریم. هر دو مهم هستند. دوستان می‌توانند به یکدیگر، عقل و دانش و شجاعت تصمیم‌گیری‌های رشددهنده بدهند همچنین می‌توانند به یکدیگر از ویژگی‌های خوب هم اطمینان خاطر بدهند. با وجود خطرات ناشی از ستایش ویژگی‌ها، زمان‌هایی وجود دارد که نیاز به کسب اطمینان در مورد خودمان داریم: «به من بگو که به‌خاطر به هم خوردن رابطه‌ام با نامزدم، آدم بدی نیستم.» «به من بگو احمق نیستم، هرچند که در امتحان گند زدم». 

در واقع، این موارد به ما فرصتی برای حمایت فراهم می‌کند و پیام رشد می‌دهد: 

«تو برای مدت سه سال هر آنچه می‌توانستی برای این رابطه انجام دادی و او هیچ تلاشی برای بهبود آن نکرد. فکر می‌کنم حق داری که بروی» یا «در امتحان چه اتفاقی افتاد؟ آیا درس را درک می‌کنی؟ آیا به اندازه کافی مطالعه کردی؟ آیا فکر می‌کنی نیاز به معلم خصوصی داری؟ بیا با هم درباره آن صحبت کنیم».

صفحه ۲۰۱