«شش شخصیت در جست‌وجوی نویسنده» که معروف‌ترین اثر لوئیجی پیراندلو بشمار می‌رود، هنگامی که در سال ۱۹۲۱ برای اولین‌بار در شهر رم به روی صحنه آمد با شکست فراوانی روبه‌رو شد و تماشاچیان همگی فریاد می‌زدند که جای این نویسنده در دارالمجانین است. نه در تآتر!. با اینحال در همان سال در شهر میلان بسیار موفقیت‌آمیز بوده است. 

نمایشنامه‌های او که یکی زیباتر از دیگری است، به حالتی جاویدان همیشه خوشایند هستند. هر چند اندکی گنگ و مبهم و غير قابل فهم! در نمایشنامه‌های او نباید بیهوده عقب «منطق» گشت، گرچه وقتی خوب به عمق آنها فرو برویم می‌بینیم که همیشه منطقی وجود داشته است. 

پیراندلّو نمایشی در نهایت «تراژدی» را یک‌مرتبه «کمدی» می‌کند. 

چند نمایشنامه کوتاه یک پرده‌ای که از روی داستان‌های کوتاه خود نوشته است مثل «گواهینامه» و یا «خمره» کاملاً کمدی می‌باشند.

بهرحال جایزه نوبل واقعاً حق او بوده است و آنهم نه یکی، بلکه می‌بایستی ‌سه چهار تا نوبل به او اهدا می‌کردند.