خون دیگران بلافاصله پس از انتشار با سیلی از واکنش‌های ستایش آمیز روبه رو شد و در میان آثار سیمون دوبوار جایگاهی چشمگیر یافت. اما این باعث نشد که نویسنده سال‌ها بعد آن را به نقد نکشد و همچون بسیاری از نویسندگان به نوشته پیشین خود کم اعتنایی نکند. البته کسانی هم بودند که نه ستایش‌های شورمندانه را گواه شاهکار بودن این رمان گرفتند. و نه خود انتقادی نویسنده را شاهد ضعف اثر؛ همان کسانی که سبک زمان و شیوه روایت و قدرت ایده‌هایش را همان قدر برجسته دانستند که اثرگذاری‌اش را بر نسلی از خوانندگان دوران پس از جنگ. نمی‌دانیم که دو بووار شخصیت‌های خون دیگران و درونمایه فلسفی‌اش ـ نسبت مسئولیت و آزادی ـ را هیچگاه فراموش کرد یا نه، اما پس از گذشت نیم قرن از انتشار این رمان به خوبی می‌دانیم که ادبیات فرانسه این را همواره به یاد داشته است.

پشت جلد