این مجموعه‌ی جستارهای ادبی لوکاچ (۱۸۸۵-۱۹۷۱)، که نخستین بار در سال ۱۹۱۰ به زبان مجار و یک سال بعد به زبان آلمانی منتشر شد، اولین کتابی است که به قلم لوکاچ جوان انتشار یافت (او در این هنگام فقط بیست و پنج سال سن داشت). بسیاری از تم‌هایی که در آثار بعدی لوکاچ بسط یافتند در این جستارهای قدرتمند به چشم می‌خورند ــ ایده‌ی کلیت، ماهیت صورت، نقش جستارنویس و نقاد، اهمیت ژست، و غیره. البته بعضی از جستارها درباره‌ی کسانی است که گذشت زمان بر نام آن‌ها گرد فراموشی پاشیده است (مانند رودولف کاسنر نقاد، و پاول ارنست و ریشارد بر هوفمان که هر دو نمایشنامه‌نویس بودند) اما علاقه‌مندان آثار لوکاچ این جستارها را روشنگر و تأثیرگذار خواهند یافت. جستارهای دیگر، بخصوص درباره‌ی کیرگگور و رمانتیسم آلمانی، فی نفسه و حتی با صرف نظر از کارهای بعدی لوکاچ، به سرعت بر خواننده تأثیر می‌گذارند. «گفت وگویی درباره‌ی لارنس استرن» نیز نشان می‌دهد که لوکاچ، برخلاف نظر بسیاری از کسان، به هیچ وجه نویسنده‌ی بی‌ذوق و قریحه ای نبوده است.