در ایمان به چه؟در محبت به چه؟ در امید به چه؟ این ناتوانان نیز خواهان آن‌اند که روزی-روزگاری ایشان نیز توانا شوند: شکی در آن نیست. روزی-روزگاری می‌باید «پادشاهی» ایشان نیز فرارسد که چنان که گفتیم، نام‌اش را، باری، «پادشاهی خدا» می‌گذارند: آری، در همه کار چنین فروتن‌اند! اما تا رسیدن به آن روز زندگانی درازی می‌یابد؛ زندگانی فراسوی مرگ_آری، زندگانی جاوید می‌یابد تا که آدمی جاودانه در «پادشاهی خدا» به سر برد و جبران این «زندگانی زمینی» سرآمده با ایمان، با محبت، با امید را کند.

صفحه 60