آرزوهای بزرگ | نشر دوستان

نویسنده:

چارلز دیکنز

جدا براین گمانم که اگر براثر معشیت الهی توجهش معطوف به کلاهش نمی شد.

که داشت می افتاد، این کلمه را تا حد یک ترجیع بند کش می داد. در حقیقت مساله کلاه توجه مداوم  و چالاکی دست وتیزی چشم یک تنیس باز را از او طلب می نمود. با آن کلاه حرکات عجیبی می کرد و چالاکی فوق العاده خود را می نمود.

گاهی با شتاب هر چه تمام تر به طرف آن می جهید و درست در موقعی که داشت می افتاد آن را در نیمه را متوقف می کرد. 

صفحه 297