روایتگر صبحگاه و مه
نگاهی به جهان شعری احمدرضا احمدی به بهانه انتشار سه دفتر شعر تازه از او

نمی دانم الآن هم هست یا نه اما آن وقت‌ها که ما دانش آموز دبیرستانی بودیم در فصلی از کتاب ادبیات فارسی وقتی صحبت از جریان‌های مختلف شعری بود سطری وجود داشت که جریانی به نام «موج نو» را از زیر مجموعه‌های شعر تو میدانست و برای این جریان تنها یک مثال داشت: «احمدرضا احمدی» سالها گذشت تا این نام برای من با کتاب ارجمند ساعت ده صبح بود جان بگیرد کتابی که آن روزها در به در در خیابان‌های رشت به دنبالش گشتم و بردن نامش توسط یک نوجوان شانزده هفده ساله نگاه‌های پرسشگر کتاب فروش‌ها و مشتریانی را که برای کپی کارت ملی به مطبوعاتی آمده بودند، به دنبال داشت. زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت و من قد کشیدم و احمدرضا احمدی پیرتر شد. او تندیسی از هنر مجموعه‌ای از عواطف و کلکسیونی از لحظات است که در جهان‌های مختلف از قبیل شعر، رمان نمایش‌نامه دکلمه و گفتار متن فیلم آثار کودکانه و بیشمار قالب هنری دیگر تکثیر شده است.

پیمان طالبی
شاعر و روزنامه نگار ادبی

صفحه ۱۷

داستان تازه محمود دولت آبادی همچون سفری است به گذشته‌ای دور. قصه‌ی بازاندیشی مردی که به گذشته و روزهای رفته می‌نگرد تا آدم‌های مؤثر زندگی را در ذهن احیا کند. تأثرات، قصه‌ی یادآوری است. داستانی به سان خاطره‌ای بریده شده از یک دفتر که خواننده را به تفکر در معنای زندگی دعوت می‌کند. داستان آدمیت است همراه با این پرسش که آدم‌ها چگونه در ذهن ما می‌مانند؟ آن چنان که بوده‌اند یا آن طور که ما دوست داریم آنها را به خاطر بسپاریم و روزی دوباره پس از سی چهل سال به یاد آوریم‌شان. داستان «تأثرات» اگرچه حال و هوایی قدیمی دارد، اما از نوشته‌های متأخر دولت آبادی محسوب می‌شود. اتفاقات این داستان کوتاه پس از تعطیلات عید نوروز در شهر مشهد و حوالی دروازه قوچان این شهر رخ می‌دهد و فضاسازی اولیه‌ی نویسنده پلی است برای تداعی و نقب زدن به دل خاطرات سفر به خیابان‌های مشهد قدیم و خاطراتی از سبزوار در این داستان به وضوح ردپای نویسنده دیده می‌شود و گویی داستانی است برآمده از خاطرات شخصی با این همه تأثرات، دولت آبادی خاطره نیست. داستان کوتاهی است با مؤلفه‌های همیشگی آثار این نویسنده و نثر خاص خود او.

صفحه ۳۷