راسل می‌گوید که آزادی بیان شرط دموکراسی است؛ یا اگر در برنامة آموزشی کودکان و نوجوانان فواید دموکراسی مورد تأکید قرار گیرد، این کار بقای دموکراسی را تضمین می‌کند. این به‌نظر حرف مهمی می‌آید. اما داشتن آزادی بیان و برنامه آموزشی دموکراتیک در واقع همان وضعی است که راسل آن را «دموکراسی» می‌نامد. پس معنای آن حرف مهم در واقع این است که دموکراسی شرط دموکراسی است، یا دموکراسی بقای دموکراسی را تضمین می‌کند. این دور منطقی همان رمز رام کردن قدرت و تأمین دموکراسی است.

در مسأله رام کردن قدرت اقتصادی نیز روش راسل اساسأ تغییری نمی‌کند، و می‌توان گفت که در این نسخة کلی خلاصه می‌شود: 

دموکراسی قدیم و مارکسیسم جدید هر دو قصد رام‌کردن قدرت را دارند. اولی به‌این دلیل شکست خورد که فقط جنبه سیاسی داشت، و دومی به این دلیل که فقط اقتصادی بود. تا وقتی که هر دو جنبه ترکیب نشوند به هیچ نوع راه‌حلی نمی‌توان دست یافت.