سخن پایانی

فریدا کالو از زمره هنرمندانی‌ست که به انتزاع علاقه نداشت. به کوبیسم (حجم‌گرایی یا مکعب‌گرایی) توجه نکرد و علی‌رغم اینکه او را سوررئالیست می‌نامیدند خود را ازین اسلوب کاری و فکری بری می‌دانست. او همواره بیانگر آمالِ زن رنج دیده باقی ماند.

اندیشه‌های سوسیالیستی فریدا مانع نشد وی از خودش دست بشوید. در آثار وی، خودش و فردیتش، زندگی شخصی‌اش و جایگاهش به مثابه‌ی زن، یک همسر کامیاب نشده و یک زنِ مادر نشده، بیشتر از هر چیز نمود دارند. او با نمایش بارز وجوه زنانه‌ی خود، با رویکرد به آرایش‌هایی منحصر به خودش، تزیین موهای سرش با گل و... ناکامی‌های خود را در عشق پوشش می‌داد. او چنان زنی نموده شد که تلاش می‌کرده وجوه زنانه‌ی خود را به رخ بکشد.

صفحه ۷۶