اگر فرد را دارای هویتی مستقل از اجتماع بدانیم آنگاه «بی‌تفاوتی» یا همان «تأثرناپذیری» راه ‌حل ما خواهد بود. به عبارتی٬ فرد باید بکوشد با «دورشدن» از هر امر اجتماعی آزادی٬ آرامش و شادی را در«درون» خودش بیابد. در این رویکرد می‌توان در زمانهٔ بد٬ خوب زیست واحساس خوشبختی کرد. اما آیا حقیقتاً فرد می‌تواند با «بی‌تفاوتی» به آرامش٬ آزادی و شادی دست یابد؟ فرد بی‌تفاوت می‌پندارد که با کناره‌گرفتن از جهان خارج می‌تواند از صدمات و ارتباطات ناخشنودکنندهٔ ناشی از واقعیت آزارنده خلاصی یابد؛ برای او چندان فرقی نمی‌کند که در جامعه چه خبراست.

صفحه ۱۲