نوشتن برای من به این شکا رخ می دهد.دوباره و دوباره افکار و احساسات مرا می ربایند.زمانی که حواسم نیست گیرم می اندارند و فراموش می کنم آگاهانه نسبت آن ها واکنش نشان می دهم.

به جای حضور در زمان حال، جدا سازی و انبساط، در آن مه گم  می شوم یا در تلاش برای کنترل موقعیت گیر می افتم، یا به خودم اجازه می دهم تحت کنترل آن باشم.

سپس یادم می افتد در زمان حال حضور پیدا کنم.

دوباره فراموش میکنم.

و دوباره به یاد می آورم.

و همین طور ادامه میابد. ماهیت حضور بدین شکل است؛ لحظات حضور یافتن بسیار ساده و آسانند، اما حفظ آن کار دشواری است.

صفحه ۱۸۳