در سمینار دهم، لاکان پیشرفت فرضی علم را با ناتوانی فزاینده ما در اندیشیدن مقوله‌ی «علت» مرتبط می‌داند. علم با پر کردنِ پیوسته«شکاف» میان علت و معلول، به طور فزاینده ای محتوای مفهوم«علت»  را از بین می‌برد، وبدین سان رخ داد ها چنان فهمیده می‌شوند که گویی، در مطابقت با «قوانین» شناخته شده، به آرامی به دیگر رخ دادها می‌انجامند. لاکان علت را در معنایی رادیکال تر می‌فهمد، به مثابه آن چه کار کرد آرام بر هم کنش های قانون وار را مختل می‌کند.

صفحه 277