هنگامی که آنچه را هست می‌پذیری، به سطح عمیق‌تری می‌روی، جایی که حالت درونی تو و نیز مفهومی که از خودت داری دیگر به داوری‌های «خوب» یا «بد» ذهن وابسته نیست.

هنگامی که به «هستن» زندگی «بله» می‌گویی، هنگامی که این لحظه را همان‌گونه که هست می‌پذیری، می‌توانی وسعتی را در درونت احساس کنی که عمیقا آرامش‌بخش است.

در سطح، ممکن است از هوای آفتابی شاد شوی و از هوای بارانی اندوهگین، ممکن است از بردن یک میلیون دلار شاد شوی و از باختن همه دارایی‌ات اندوهگین، اما دیگر نه شادی و نه اندوه چندان به عمق وجودت راه نمی‌یابند. آنها امواج کم عمقی در سطح وجود تو هستند. شرایط بیرونی از هر نوعی که باشد، زمینه آرامش درونی تو دست‌نخورده باقی می‌ماند.

«بله» به آنچه هست، بعدی عمیق از درون تو را آشکار می‌کند که نه به شرایط بیرونی وابسته است و نه به وضعیت درونی افکار و عواطف پیوسته در تغییر.

صفحه 52