دلقکان وقتی در قلمرویی به حاشیه رانده می‌شدند خود را با قدرت وارد قلمروی دیگر می‌کردند، چنان که زوال دلقک‌های درباری و میدانی آغاز شکل گیری گونه هایی از دلقک نمایشی شد و افول نمایش‌های سنتی دلقک ها را با شکلی تغییر یافته وارد تئاتر مدرن کرد. در ایران نیز اگرچه الگوهای قدرت مند دلقک در نمایش سنتی با آمدن تئاتر غربی به حاشیه رانده شدند، اما پیشینه ی برگرفته از فرهنگ عامیانه و نقش کارگشای اجتماعی آن و کارکردهای مؤثر نمایشی اش ردپای دلقک را تا امروز در ادبیات نمایشی ایران قابل جست و جو کرده است. دلقک شخصیتی قدرتمند و مؤثر است که مطالعه ی سیر تاریخی اش در ایران به تبع حاشیه نشینی دشوار و طولانی می‌نماید، اما اهمیت او در نمایش سنتی و نقش اش در بالندگی درام ایرانی پیمودن این راه را ارزشمند می کند، راهی که بتواند دلقک را از حاشیه به متن آورد.