آلبرت انیشتین در جایی گفته: «رمز خلاقیت در این است که بدانید چطور منابعی که از آنها استفاده کرده اید را پنهان کنید» در آثار خلاقه ای که در این کتاب به آنها پرداخته می‌شود- آثاری که به شیوه ورباتیم تولید شده اند- دقیقا برعکس این کار را صورت می‌گیرد. یک نمایش ورباتیم به جای اینکه از تجربیات یا مشاهدات موجود اقتباس کرده و یا آنها را در ظرفی جدید و در یک موقعیت دراماتیک تخیلی بریزد، ریشه های این تجربیات در زندگی واقعی را مورد توجه قرار داده و در بیشتر مواقع توجه مخاطب را نیز به این ریشه ها جلب می‌کند.

واژه ورباتیم اشاره به خاستگاه متن نمایشنامه دارد. در این شیوه سخنان مردم واقعی از طریق انجام مصاحبه و یا در طی یک فرایند تحقیقی ضبط یا رونویسی شده و یا از اسنادی همچون رونوشت یک تحقیق رسمی بیرون آورده می‌شوند. این مطالب سپس ویرایش شده، ترتیب پیدا کرده یا در بافت جدیدی قرار داده می‌شوند تا یک نمایش دراماتیک شکل گیرد، نمایشی که در آن بازیگران نقش افرادی که متن نمایش از سخنان آنها شکل گرفته را بازی می‌کنند.