بدجنس نیستم، در واقع برعکس، به قدری خوب و ساده لوحـم که دیگران را مشتاق می کنم از من سوءاستفاده کنند، حتا کسانی که اهل سوءاستفاده نیستند. روميلدو سوءاستفاده می کرد. او که ظاهرش خبر از روحیاتش می داد و موهایی سرخ رنگ و چهره ای کک و مکی داشت و چشمان آبی آسمانی درخشانش به چشمان یک دیوانه می مانست، تا می توانست به من نارو می زد و مـن سـاده دل همیشه گیر می افتادم. یک مثال بزنم؟ چند وقت پیش از دفتر روزنامـه بیـرون می آمدم و یک دسته خبر جدید توی دستم بود، پرسیدم: «رومیلدو، امروز چه خبری رو با صدای بلند بگیم؟... هیچی نیست.» او حاضر جواب گفت: «ابله، تو اخبار رم اقدام به خودکشی یه کنتس هست.» اعتراض کردم: «اقـدام... دسـتـه كـم اگه . مرده بود... اما بهش شست و شوی معده دادن و الان توی خونه ست.» و او: «آره، ولی اون به کنتسه.» خلاصه متقاعد شدم، و همان دم در گالری بنا کردم به عربده کشیدن: «اقدام به خودکشی به کنتس... بـا تمـام جزئيات.» روميلدو را دیدید؟ از طرفی دیگر می آید بیرون و با صدایی بلند فریاد می زند: «دولت در بحران... استعفا... استعفا.»