۱۹۴۹، سوزی مانت پروست طبقه بندی دست نویس‌هایی را به برنار د فلوآ سپرد که در ۱۹۳۵ از پدرش، دکتر روبر پروست، برادر کوچکتر مارسل پروست، به او رسیده بود، برادرش پس از مرگ مارسل پروست در ۱۹۲۲ این دست نویس ها را به ارث برده بود.

برنارد فلوآ از این دست نویسها دو کتاب منتشر کرد (ژان سانتی، ۱۹۵۲؛ ضد سنت بو، ۱۹۵۴)، سپس مشغول رساله ای دانشگاهی شد و دیگر به این دست نویس ها نپرداخت.

پس از مرگ او، این نسخه های پروست، که در این کتاب با نام «نسخه های فلوا» از آنها یاد می شود، در منزل او کشف شدند، و در میان آنها مهمتر از همه، این «هفتاد و پنج برگ»، قدیمی ترین دست نویس در جست و جوی زمان گم گشته. خود او اولین کسی بود

که در مقدمه اش به ضد سنت بو، به وجود این دست نویس ها اشاره کرده بود.

«هفتاد و پنج برگ»، این گوهر پروستی، به دست کتابخانه ی ملی فرانسه رسید.