در فلسفه‌ی کانت برخلاف رئالیسم خام و علم گرایی پوزیتیویستی، سوثه و ابژه از هم مجزا نیستند تا بکوشیم به مدد تدقیق روش‌ها و ابزار فاصله‌ی پُرناشدنی میان آن دو را از میان برداریم. به زعم وی، با آنکه سوژه در نقد نخست تماما عقلانی و به مدد عقانیت تعریف می‌شود، در نقد عقل عملی سوژه‌ای است که عالم را عرصه‌ی کنش اخلاقی خود قرار می‌دهد؛ لذا تصویر سوژه‌ای که شعور و شور را به هم می‌آمیزد از آمیزش سوژه‌ی دو نقد حاصل می‌گردد. 

صفحه ۱۴