
خوش دارم برای تو برپا سازم
ای عذرا، ای محبوب!
یکی محراب مستور در ژرفای اندوهم
و در تاریک ترین کنج قلب خویش
_ بس دور ز شهوات زمینی و نگاه های پر ریشخند خلق _
بر تراشم یکی رف؛
لاجور داندود و زراندود
هم انجا تو بر خواهی افراشت قد
ای تندیس شگرف!
صفحه 162
مقالات پیشنهادی
کتابهای پیشنهادی