مثل خون در رگ های من

نویسنده: احمد شاملو

حالا به انتظار فردا که تو را خواهم دید سعی می کنم زودتر بخوابم.

  اگر خوابم نبرد، این شب به قدر سالی طولانی خواهد شد. چون خوابم نمی بُرد و احساس این که تو آن قدر نزدیک منی و من این قدر از تو دورم، مستاصلم کرده بود، همه خاطراتی را که از تو و حرف ها و مهربانی ها و نگاه ها و لبخنده هایت دارم، با خود مرور کردم؛ این گفت و گو همین طور مدام در ذهن خسته ام تکرار می شود و تکرار می شود و تکرار می شود:

«- آیدا جان! هر جور که تو دلت بخواهد...

- از دلم حرف نزن که اون وقت خیلی چیزا می خواد!

- خوب، باشه آیدا جانم؛ باید به حرفش گوش بدی

- تو چی؟ تو به حرفش گوش می دی؟

- اوووه، چه جور هم! هر چی بگه گوش می دم!»