هنگامی که استالین برای جشن تولد هفتاد سالگی‌اش در تئاتر بولشوی ظاهر شد و خودش را به دوربین‌ها نشان داد، میان مائوتسه‌تونگ و نیکیتا خروشچف ایستاده بود. مائو عبوس به نظر می‌آمد، مبهوت همتایش در کرملین، اما سرخورده از شیوه‌ی برخورد او با خودش. انتظار داشت از او در مقام رهبر انقلابیِ بزرگی که یک‌چهارم بشریت را واردِ مدارِ کمونیسم کرده استقبال گرمی شود، اما فقط دو نفر از زیردستان استالین در ایستگاه یاروسلاوسکی به استقبالش رفته بودند و حتی آنها هم او را تا محل اقامتش همراهی نکردند. استالین از سرِ لطف در مصاحبه‌ای کوتاه همراه مائو حاضر شد و او را برای موفقیتش در آسیا ستود، اما پس از پیروزیِ حزب کمونیست چین چند ماهی پرده‌ی سکوت بر اتحاد جماهیر شوروی کشیده شده بود. 

صفحه 141