جوزف کنراد در بازار ترجمة ادبیات ایران نام ناشناخته‌ای نیست: به گواه بایگانی کتابخانة ملی ایران، نخستین ترجمه از دل تاریکی و جوانی کنراد به همت محمدعلی صفریان و مؤسسة انتشارات فرانکلین در سال ۱۳۵۵ منتشر شد و حالا بعد از نیم قرن اغلب آثار او به فارسی ترجمه شده است. خوانندگان حرفه‌ای ادبیات کمابیش با زندگی کنراد آشنایند: مردی دشوارنویس اما شاعرمسلک، ژرف‌اندیش اما ماجراجو، دنیادیده و آشنا با رموز دریا و دریانوردی، کسی که بیشتر عمرش را روی عرشة کشتی در دریاهای شرق گذراند اما دمی از ادبیات دور نماند و در روایتگری بی‌همتا بود. مهم‌تر اینکه کنراد این جاه و نام را با نوشتن به زبانی غیر از زبان مادری‌اش به دست آورد، هنری که از نظر زبان‌شناسان بسیار دشوار و دیریاب است.