خواننده در این اثر کوتاه همهٔ آن عناصری را می‌یابد که به شهرت هابز به‌عنوان مؤسس فلسفهٔ سیاسی مدرن منجر شد: انفعالات و خصوصاً ترس از مرگ خشونت‌بار به‌عنوان مبنای محکم تأسیس نظم سیاسی، ساخته و پرداخته کردن مفهوم فرد مدرن، وضع طبیعی، دولت مطلقهٔ مدرن به‌مثابهٔ موجودی مجزا و بر فراز جامعه و نشانه‌گذاری حوزهٔ خصوصی، تعیین رفاه و امنیت به‌عنوان اهداف اساسی نظم سیاسی، و فروکوبیدن فلسفه، الهیات، و اخلاق پیشامدرن. همچنین، در باب شهروند تماماً به اندیشهٔ سیاسی-الهیاتی هابز اختصاص یافته است.