«من یک دامم؛ بدنم دامی است که پس از تولدم در آن گرفتار شده‌ام.»

کسی که این جمله را نوشته٬ هفتاد و چهار سال پیش به دنیا آمده است. نام او تادئوش روژه‌ویچ است. او یکی از بزرگ‌ترین شاعران٬ نویسندگان و درام‌نویسان لهستان امروز است. این معاصر ما٬ که در مشغولیات ذهتی‌اش هم‌آوایی بسیاری با برونو شولتس در احساس خطا٬ تأثیر پدر٬ یهودیت٬ و اهمیت فرهنگ آلمانی دارد٬ در فرانسه‌ی امروز هم - همچنان تا حدودی - ناشداخته باقی مانده است.

صفحه ۱۹