«من یک دامم؛ بدنم دامی است که پس از تولدم در آن گرفتار شده‌ام.»

کسی که این جمله را نوشته، هفتاد و چهار سال پیش به دنیا آمده است. نام او تادئوش روژه‌ویچ است. او یکی از بزرگ‌ترین شاعران، نویسندگان و درام‌نویسان لهستان امروز است. این معاصر ما که در مشغولیات ذهنی‌اش هم‌آوایی بسیاری با برونو شولتس در احساس خطا، تأثیر پدر، یهودیت و اهمیت فرهنگ آلمانی دارد در فرانسه‌ی امروز هم - همچنان تا حدودی - ناشداخته باقی مانده است.

صفحه ۱۹