داعیه های هنر مجموعه ای از درس گفتارهای ماکس رافائل، نظریه پرداز، مورخ وفیلسوف هنر است که در «دانشگاه مردم» برلین و در داووس ایراد شده و سپس سال‌ها بعد همراه با تحلیلی نوآورانه از تابلوی گرنیکای پابلو پیکاسو انتشار یافته است.

هدف رافائل در این پنج گفتار درازدامن، فشرده و دشوار و تکمله ی مهم اش این بود که نظریه ای تجربی درباره ی هنر تدوین کند. غرض او در وهله ی نخست نظریه و روشی بود که در آغاز و مهم تر از هر چیز، به داده های تجربی خود اثر هنری بپردازد و بدین گونه عوامل بیرونی مانند نظریه های اجتماعی و تاریخی، نظریه‌ی شناخت، ارزش زیبا شناختی نقش غریزه تخیل و مانند آن را یکسر کنار بگذارد.